ZŁOŚĆ
Dzieci w wieku przedszkolnym przechodzą intensywny rozwój emocjonalny. Tłumione lub nieakceptowane przeżycia dziecka są źródłem napięć i mogą prowadzić do nadmiarowych zachowań, np. nadpobudliwości ruchowej, agresji instrumentalnej lub skierowanej na inne osoby, niekontrolowanych wybuchów złości, płaczu, izolowania się. Umiejętność rozpoznawania, wyrażania i regulacji emocji wzmacnia poczucie własnej wartości dzieci, a także przygotowuje je do pełnienia różnorodnych ról społecznych. Dzieci powinny wiedzieć, że nie ma emocji dobrych i złych. Emocje po prostu są i wszystkie są ważne i potrzebne. Możemy odbierać je, jako przyjemne lub nieprzyjemne, ale nie oznacza to, że nie wolno nam ich przeżywać. Zatem, uczymy dzieci akceptacji dla własnych emocji oraz umożliwiamy ich doświadczanie. Uczucie złości towarzyszy człowiekowi we wszystkich okresach jego życia. Im starsze dziecko, tym bardziej różnorodne są przejawy tego uczucia. Nierzadki jest widok przedszkolaka tupiącego ze złości, rzucającego się z krzykiem na chodnik, kiedy mama odmawia kupna loda lub zabawki. Przejawy złości mogą mieć także charakter ataku fizycznego, skierowanego na inne osoby (popychanie, bicie, szczypanie) lub na przedmioty (ciskanie wszystkim, co wpadnie w ręce, niszczenie zabawek, książek, trzaskanie drzwiami). Czasami atak jest skierowany na własną osobę (dziecko się szczypie, gryzie lub drapie). Inną formą manifestacji złości jest atak werbalny, w którym dziecko używa silnie zabarwionych emocjonalnie sformułowań, np. ,,Nienawidzę cię!", ,,Jesteś okropna!", ,,Nie lubię cię!" itp. W wieku przedszkolnym dziecko wyraża złość, gdy ktoś przerywa mu zabawę, odbiera przedmioty, słodycze, nie pozwala wykonywać określonej czynności. Czasami wywołuje ją własna nieporadność lub nieudane kontakty z rówieśnikami. Złości nie da się uniknąć. Ważne jest, zatem to, by od najmłodszych lat uczyć dzieci kierować złością w taki sposób, aby nie ona rządziła nimi, lecz aby one mogły ją mieć pod kontrolą. Co robić, kiedy dziecko się przy nas złości: na coś, na kogoś, w tym na siebie?
1. Postaraj się zachować cierpliwość, gdy dziecko wpada w histerię.
2. Dostosuj środowisko:, jeżeli wiemy, jakie bodźce powodują u dziecka rozdrażnienie, to po prostu starajmy się zminimalizować ich dopływ.
3. Stosuj krótkie, proste wskazówki – nie zagaduj dziecka, w chwili histerii i tak najprawdopodobniej nie słyszy, co do niego mówisz. Kieruj komunikaty typu: wstań, idziemy, usiądź. Rozmowa po wybuchu może nastąpić dopiero wtedy, gdy dziecko się już wyciszyło.
4. Staraj się odwrócić jego uwagę – nie dopuść, aby otoczenie skupiało się na jego kryzysie. Włącz ulubioną muzykę, daj ulubioną książeczkę, zaprowadź w miejsce, które jest dla dziecka najbardziej komfortowe.
5. Myśl o tym, co się wydarzyło przed wybuchem i staraj się odsunąć przyczynę.
6. Zadbaj także o swój spokój, dziecko wyczuje twoje zdenerwowanie i spowoduje to tylko wzrost jego niepokoju. Zachowaj spokój.
7. Znajdź sposób rozładowania agresji w bardziej produktywny sposób np.: zgniatanie plastikowych butelek, targanie gazety lub kartonu i układanie w stos do wyrzucenia, zgniatanie plasteliny, skakanie, itp.
8. Stwórzcie swój własny kodeks złości. Kiedy dziecko wyraża złość, duże znaczenie ma to, w jaki sposób reagujemy. Ważna jest zarówno nasza komunikacja niewerbalna, jak i to, co mówimy. Pamiętajmy, że złość, jak każde uczucie, przemija. Jeżeli chcemy pomóc dziecku, by radziło sobie z negatywnymi emocjami, to w momencie, kiedy się złości:
● spróbujmy je odzwierciedlić, określić jego stan: ,,Oj, chyba cię to rozzłościło", ,,Sprawiasz wrażenie rozwścieczonego", ,,Widzę, że jesteś bardzo zły. Na pewno masz powód, by tak bardzo się złościć. Masz prawo się złościć, chcę ci jednak pomóc poradzić sobie ze złością, by nie poraniła nikogo, również ciebie"; ogólny przekaz: ,,Złość nie jest czymś złym. Ważne jest to, co zrobisz z tym uczuciem"; w ten sposób wyrażamy akceptację dla uczuć dziecka;
● złość, jak wszystkie uczucia, można zaakceptować, natomiast pewne działania należy ograniczyć: ,,Widzę, jak jesteś zły na brata. Powiedz mu, co chcesz, słowami, a nie pięściami";
● uważnie słuchajmy i powtarzajmy spokojnym, nieoceniającym tonem to, co dziecko mówi: ,,Mówisz, więc, że... (tu powtarzamy jego słowa), ,,Usłyszałem, że powiedziałeś...";
● okazujmy empatię i zrozumienie - wyobraźmy sobie, że jesteśmy na miejscu dziecka, i spróbujmy zobaczyć daną sprawę z jego punktu widzenia:, „Kiedy wyobrażam sobie, że jestem w twojej skórze, to rozumiem, że możesz czuć się w ten sposób", ,,Z twojego punktu widzenia wygląda to tak.", ,,Myślę, że wiem, co masz na myśli.";
● starajmy się unikać prawienia morałów, poprawiania, udzielania wskazówek w trakcie napadu złości; dopiero, gdy dziecko zaczyna się uspokajać i odprężać, możemy podzielić się z nim swoimi doświadczeniami;
● wprowadzajmy konsekwencje dopiero wtedy, gdy zarówno my, jak i dziecko jesteśmy spokojni - w ten sposób dziecko dostaje komunikat, że to jego zachowanie jest dyscyplinowane, a nie jego emocje;
● warto dzieciom czytać bajki terapeutyczne, które uczą je radzenia sobie w różnych trudnych sytuacjach. Co może zrobić dziecko, kiedy się złości? W niektórych przypadkach dziecko może potrzebować fizycznego odreagowania złości. Można mu to zapewnić na kilka sposobów:
● rysowanie;
● zgniecenie kartki papieru i wyrzucenie jej;
● darcie kartki papieru na małe kawałeczki;
● uderzanie poduszek lub materaca na przykład pałkami zrobionymi z miękkiego materiału;
● użycie worka lub gruszki bokserskiej dla dzieci (w rękawicach);
● wojna na kulki;
● bieganie, skakanie. Kilka sposobów dla dziecka na wyciszenie się:
● liczenie do 10;
● pomyślenie o czymś przyjemnym;
● kilka głębokich oddechów;
● zrobienie czegoś przyjemnego;
● spokojna muzyka;
● spacer;
● mówienie o swoich uczuciach;
● techniki relaksacyjne. Niektóre czynniki zewnętrzne mogą mieć duży wpływ na częstość występowania i nasilenie wybuchów złości. Celem profilaktyki zachowań agresywnych warto zwrócić uwagę na:
● dotlenienie pomieszczeń - brak tlenu powoduje zmęczenie i drażliwość;
● dostęp do wody do picia - woda niegazowana szybko dostarcza tlen do wszystkich komórek w organizmie, co wpływa korzystnie na samokontrolę zachowań;
● kolory pomieszczeń - ciepłe, stonowane barwy z wesołymi motywami dziecięcymi na ścianach wpływają korzystnie na nastrój osób w nich przebywających;
● atmosferę w domu/przedszkolu/szkole - czy jest przyjazna, radosna, czy wręcz przeciwnie - pełna złości i nieprzyjaznego nastawienia;
● zachowanie opiekunów - sposobem, w jaki odnoszą się do siebie lub gości, dają przykład dzieciom oraz budują atmosferę danego miejsca;
● reguły - czy w ogóle są formułowane w danym miejscu, a jeśli tak - czy są jasne, czytelne, jednakowe dla wszystkich i przestrzegane;
● muzykę - muzyka relaksacyjna w tle wycisza i uspokaja.
https://epedagogika.pl/warsztaty-psychoedukacyjne/jestem-radosny-jestem-zly-swiat-emocjiprzedszkolakow-4006.html 
Bajka dla dzieci - Bajka o Złości - YouTube
Jak radzić sobie z emocjami - edukacyjna i wartościowa bajka dla dzieci - YouTube
Pudełko emocji część 1 - Bajka dla dzieci o emocjach - YouTube
Nauka emocji - Emocje i uczucia | Emocje dla dzieci | Wesoły, smutny, zły, nuda, strach, ekscytacja - YouTube
Pudełko emocji część 2 - Bajka o emocjach - YouTube
LEŚNA WYCISZANKA - relaxing, cozy music - YouTube